Schronienie i jego ewolucje - w czym dotychczas nocowaliśmy (szałasy - tent stove, tarpy itp.)

Chcielibyśmy wam opisać ewolucję naszego schronienia dlatego muszę wspomnieć nasze pierwsze kroki w bushcrafcie.
Bo każdy wyjazd to chęć spróbowania czegoś nowego, czegoś może lepszego? A może gorszego…

  Biwakowanie traktuję nie jako sprawdzenie (przetrwanie), lecz w każdej porze roku chcę czerpać z tego przyjemność, dlatego ma być jak najbardziej komfortowo a przy tym waga ekwipunku też musi być jak najniższa (pewnie liczę że odkryjemy jakiś cudowny wynalazek J). Tak jak kiedyś ludzie do każdych warunków się przystosowywali tak my chcemy nadal to robić. A do tego mamy dużo większe możliwości technologiczne.

  Cała przygoda z biwakowaniem zaczęła się od wiosennego wyjazdu  rowerowego i  nocowania w hamakach, gdzie zadaszeniem  była  folia J.
To były początki więc sprzęt był z najniższej półki. Najbardziej boleśnie odczułem wrzynający się hamak, chociaż i chłód dość znacznie doskwierał. Do tego całą noc siąpił deszcz. Morale następnego dnia były fatalne, oczywiście chciałem jak najszybciej wsiąść na rower by się rozgrzać podczas jazdy a potem w domu wziąć ciepłą kąpiel J. Szwagier zaproponował jednak rozpalenie ogniska (nie będę ukrywał troszkę w to powątpiewałem, teraz się dowie że zwątpiłem w jego umiejętności :p) i dość sprawnie mu to poszło. Gorąca herbata + śniadanie diametralnie odmieniły nasze nastroje.

  Po takim pierwszym wyjeździe i zdobytym doświadczeniu chęć była spróbowania czegoś innego, czegoś co zapewni więcej ciepła i komfortu. Plan zakładał zrobienie prowizorycznego schronienia z plandeki, tym razem nocleg na ziemi a uczucie ciepła miało nam dać ognisko.

Wszystko super fajnie przetrwaliśmy ale do komfortu nadal dużo brakowało. Najgorsze w tym wypadku było zadymienie. Choć nie chcieliśmy jeszcze spać to już musieliśmy leżeć bo u dołu najmniej łzawiły oczy J. Wiem, że ktoś pomyśli w tym momencie: "po co się chłopaki tak męczą" wystarczy śpiwór puchowy o odpowiednich parametrach i po problemie, nawet ognisko jest niepotrzebne. A ja powiem tak, w tamtym czasie dopiero zaczynaliśmy więc wydawanie takich pieniędzy na dobry śpiwór nie wchodziło w grę. Teraz takowe posiadamy a nadal szukamy najlepszych rozwiązań. Powód?... 

Super jak się świeżutki śpiwór z domu weźmie to jest cieplutko itd. Ale co jak już złapie trochę wilgoci? Komfort coraz bardziej spada a co jeśli nadal nie mamy gdzie go wysuszyć? Nie mówimy tu o żadnym schronisku czy zadaszeniu, mamy do dyspozycji własny sprzęt i samą naturę. Dlatego ciągle sprawdzamy. Po doświadczeniu z plandeką powiedzieliśmy dość bolącym oczom i  przyszedł czas na rewolucję J.

  Zakupiłem wodoodporny materiał a plan zakładał uszyć szałas z piecykiem w środku (tent stove). Dla mnie ten projekt nadal ewoluuje nadal zmniejsza wagę itd.

Ale od początku, do przetestowania pomysłu potrzebny był materiał ( tutaj jak najtańszy bo nie wiadomo czy się projekt sprawdzi) szyciem i kształtem też się wtedy wielce nie przejmowałem J . Proszę się nie śmiać z tego co powstało J. 

Piecyk też miał być łatwy do zrobienia, na razie nienadający się do noszenia w ekwipunku. W końcu powstał on z metalowego wiadra J do tego tylko komin i dość dobrze się to sprawdziło.

iskry z piecyka robią niesamowite wrażenie nocą

Ale jak wszystko to i ten model nocowania ma i swoje wady J.

Pierwszy w kolejności do poprawy poszedł piecyk + rury. Wiadro się sprawdzało do palenia w nim ale do transportu w ogóle J. Dwie rury o tej samej średnicy ( fi 10 cm) też kiepsko bo trzeba troczyć po obu stronach plecaka i strata miejsca. Z rurami nie problem kupiłem fi 8 i 6 przy składaniu jedna w drugą i po kłopocie. Jednak przy tych średnicach nigdy już nie osiągnąłem takiej temperatury w szałasie jak przy fi 10 cm. Osiągnęliśmy 40 st. C przy temperaturze zewnętrznej około 2 st. powyżej zera J. Proszę nie myśleć, że tak super pięknie jest cały czas, gdy się siedzi gada, popija coś mocniejszego to jest czas i ochota żeby dbać o palenisko. Problem był nocą, gdzie wkładałem gorące kamienie z „wiadra – kozy” do śpiwora bo mi było zimno J. Wracając do ewolucji piecyka, kupiłem arkusz blachy, powycinałem prostokąty i powstało coś na kształt prostopadłościanu.

W pierwszej wersji piecyka, ścianki skręcało się na motylki było to dość uciążliwe przy montażu więc w następnej wersji ścianki były już na zawiasach dużo wygodniejsze a złożenie całości trwało chwilkę. Problem w piecykach jest taki, że jak chce się mieć coś o niskiej wadze to musi być dość cienka blacha która pracuje i się wygina. Piecyk trochę posłużył ale już po pierwszym odpaleniu nie składał się i rozkładał tak fajnie jak nieużyty. Tak więc zastanawiam się jak funkcjonują te piękne, błyszczące piecyki na zagranicznych forach, ze stali nierdzewnej po pierwszym odpaleniu J. Więcej o piecykach poświęcimy  w innym artykule bo ten projekt jeszcze ewoluuje.

Następnie nadeszła pora na modyfikację szałasu, który nie wyglądał reprezentatywnie a że dorobił się już kilkunastu dziur po wypaleniu pora była zrobić coś  nowego. Koncepcja nadal było taka sama, żeby za maszt służyła jakaś naturalna tyczka (patyk) ewentualnie podwiązanie od góry do gałęzi. Chodziło przede wszystkim o wagę, po co nosić jakiś stelaż skoro można wykorzystać naturalny. Poniżej zdjęcie drugiej wersji szałasu.

W drugiej wersji udało się go dość znacznie odchudzić ale to z racji na wagę samego materiału. W tym wypadku starałem się już ładniej zszyć ale nadal był problem z dobraniem odpowiedniego kształtu, żeby był dobrze rozciągnięty. Wtedy gdzieś czytałem o teepee, że tworzy je półkole. Więc siadłem do wyliczeń, o pierwszych nawet nie będę wspominał bo coś musiałem schrzanić J ( ci co widzieli pewnie w tym momencie się uśmiechają). W następnym już wyszło całkiem przyzwoicie:

Trochę parametrów technicznych, cały szałas wraz z pokrowcem waży 1650 g. Wysokość tyczki to 2 metry, średnica wewnątrz szałasu z tego co pamiętam to około 3 metrów.  Cztery osoby spokojnie powinny się pomieścić.  W trzy osoby ostatnio spałem i nie było problemu i myślę, że miejsca na jeszcze jedną by się znalazło. Więc waga jak dla 4 osób 1650 g to niedużo. Do tego jeszcze trzeba doliczyć wagę piecyka ale szczegóły podam w artykule o piecyku. Poniżej kilka ciekawych zdjęć:

Temperatura na zewnątrz i w szałasie tak na wysokości  około 30 cm od ziemi.

Przejście przez szałas jest problematyczne. To na przykład nie wytrzymało na wietrze i zaczęło się rwać. (Będę się starał opisywać te wszystkie problemy i jak sobie z nimi radzę i jak się potem sprawdzają.)

Jak to ktoś podsumował, że wygląda jak czołg RUDY 102 J

Szałas jest dość dobrą alternatywą na kilkudniowe biwakowanie zimą. Może w nocy nie zapewni super ciepła ( no chyba że ktoś będzie pełnił wartę i dorzucał). Ale za to można wygrzać się w dzień, podsuszyć zmoczony ekwipunek ( odzież, śpiwór ), no i da się transportować. W tej chwili szałas + piecyk waży mi około 3200 gram. Tylko do grzania nie mam już piecyka ale to w innym artykule.

Natomiast w czasie letniego biwakowania, chcemy rozwinąć projekt tarpa. Bardzo lubię pod nim spać z racji jego wagi, bliższego obcowania z naturą itd. Tylko  drażni mnie ten dym, jak nie ustawimy tarpa to i tak nam on leci. Wszyscy radzą rozkładać tarpa od strony wiatru a za nim ognisko, ale wtedy i tak powstaję jakaś próżnia i nam go zasysa. Wiadomo, że jak pogoda bezdeszczowa i suche drewno to tego dymu jest mniej ale nie zawsze mamy taką pogodę.

Z drugiej strony nie będę podnosił tarpa wyżej bo będzie mi podwiewać od spodu w przypadku silnego wiatru, ogniska dalej odsuwać też nie mam zamiaru. Więc w głowie powstała nowa koncepcja, żeby do tarpa doszyć ścianki boczne ( waga wzrośnie nieznacznie ).Ustawiamy tarpa boczną ścianką do wiatru. W ten sposób wiatr powinien wydmuchiwać dym wzdłuż tarpa na zewnątrz. Tarpy już uszyłem dla siebie i szwagra ale jeszcze nie było okazji przetestować więc na pewno ten artykuł uzupełnimy a być może napiszemy nowy. Pokrótce o tym tarpie to założenia są takie: tarp jest 1 osobowy szerokość 1,5m długość 3m istnieje możliwość połączenia obu zamkiem gdzie uzyskujemy tradycyjny  3x3m. Szczegóły dopiero dopiszemy po testach.

Poniżej koncepcja jaką chcę przetestować, na czerwono zaznaczyłem ścianki które mogą mi zbierać dym ale ewentualnie mogę ich nie przypinać do ziemi tylko wywinąć na dach. Oby się sprawdziło to być może będzie dalej pomysł rozwijany.

Pozdrawiamy wszystkich bushcraftowców, gdyby ktoś miał jakieś pytania z przyjemnością odpowiemy. Przy tym podkreślając, że nasza wiedza opiera się jedynie na własnych doświadczeniach bo jak to mówią: „jak się nie przewrócisz to się nie nauczysz”J